anneblaauw@hotmail.com

(On)zichtbaar | Het is een kans

Ervaringsdeskundige angsten en videomaker

Created with Sketch.

(On)zichtbaar | Het is een kans

Ik ontving een mailtje van een festival met de vraag of mijn documentaire (On)zichtbaar daar misschien getoond mag worden. Het onderwerp past precies bij de insteek van het festival: mensen verbinden en begrip krijgen voor elkaar. De film zou in een loop gedraaid worden van 12 uur ‘s middags tot 9 uur ‘s avonds.

Laatst hoorde ik van de vrouw voor mij in de rij bij de bakker dat ze mijn film had gezien. ‘Oh ja?’ zei ik, ‘wat leuk’. De vrouw had een cursus gehad waarbij er stukken van de film gebruikt werden ter ondersteuning. Hoe de cursus heette wist ze niet meer.

Toen de film zijn premiere had gehad bij 2DOC, kreeg ik verschillende verzoeken binnen. Mogen we jouw film misschien gebruiken voor ons lesprogramma? Wil je misschien je verhaal vertellen op onze site? Kunnen we een keer afspreken, voor een mogelijke samenwerking?

Voor (On)zichtbaar reden mijn compagnon en ik heen en weer. Achter de computer editen we afzonderlijk, en samen. We bespraken een nieuwe versie. Filmden opnieuw een paar dagen en besloten na vijf jaar dat versie zeventien de definitieve moest zijn.

Ik denk terug aan mij opa. Hij was beeldhouwer. Mensen waardeerden wat hij deed, tot hij het prijskaartje liet zien. Hij overleed met een tuin vol beelden. Zijn eigen tuin.

Ik denk aan mijn vader die uren achter zijn bureau teksten redigeert. Zijn uren worden om gezet naar een factuur van 6000 euro, maar omdat hij weet dat dit geen werk gaat opleveren, krast hij een nulletje door en verlaagt zijn uurtarief naar 10 euro.

Ik denk aan mijn schrijfdocent die regelmatig wordt gevraagd te spreken en te schrijven voor Jan en alle man. ‘Want dat vind jij toch zo leuk, schrijven?’ Als ze vraagt wat dat scheelt, blijkt het om vrijwilligerswerk te gaan.

Ik heb mijn werkuren niet opgeschreven. Wellicht uit angst voor het zien van een uurloon van 50 cent. Ik ben benieuwd of de verpleegkundige, de politie, de gemeenteambtenaar, de caissière en de stratenmaker me serieus hadden genomen als ik ze voor dat geld zou aannemen.

Ik vertel het festival, de tv en de organisaties dat het oké is, voor een schouderklop en een kop thee.  

Interessante links:
– Op mijn Youtube kanaal alifelikeanne maak ik een serie over mijn angsten. In aflevering twee gaat het over kansen: klik hier.
– (On)zichtbaar heeft een eigen Facebook pagina: Klik hier.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *